Husdyr

Her ein tidleg morgon fekk eg brått besøk, ein meter frå kjøkkenvindauget. Eg rakk ikkje å hente kamera før dei hadde hoppa over gjerdet, men der stod dei og poserte litt, so eg fekk eit ok bilete:

Fjelltur!

Oppe på vårt flotte fjell
har vi vatnet, som vi brukar til å slukke tørsten og brannar og slikt.

I tillegg til endå fleire funksjonar kan vi faktisk fiske i det også!

Eg og Ludo tok ein prøvetur i helga. Med kun mobilkamera vart det ikkje dokumentert so bra, men eg vil her leggje ut nokre bilde som gir ein smakebit.

Vi hadde ein fantastisk tur, med perfekte forhold!


Leif Sindre, reine fjellgeita! Oss gjekk opp på Alnes-sida, som e den minst slitsomme..


Alnes-by-kveld, et vakkert skue.


Osteskive-by-Ludo, ikkje like vakkert, men dog et skue!


Det blei fangst me, en feit og fin en! På sluk.


Den var vel 30cm lang, og vog 430gram ferdig gjort opp. Ikkje verst d;)


Ludo prøvde desperat å toppe den, men ingen ørreta gadd å bite på dei rustne gamle slukane hans, hehe...


En nydelig solnedgang på fjellet, i total stillhet! Det blir ikkje betre!:)

Søndagstur på Herlige Godøy!:)

Eg laga ein liten post på vår eigen blogg, som passar seg fint her og;)
Trykk på tittelen for å sjå bilete frå ein av helgas trilleturar, i fineveret på Herlige Godøy:D

Rubens Framtidsvisjon...

Vel.. ka ej kan sei..

Klikk på overskrifta og sjekk ut Ruben sin oppsiktsvekkende visjon!

17.Mai på Herlige Godøy!

17 mai på Herlige Godøy

Klikk på bildelinken for album.

I tillegg til eit knippe bilete frå årets 17.mai-feiring på Gøyna, har eg fått overtalt Nils-Ove til å få leggje ut den glimrande talen han heldt på folkefesten. Det blir sjølvsagt ikkje det samme å lese den, som å få den servert i verbal form med folkets tilhøyrande latterkuler, men for dei som var so uheldige å ikkje få vere tilstades er det nok betre enn ingenting;)

ENJOY!!:

Kjære landsmenn…nei, det blei feil. Jaja…hei, jaffal. Kjekt å sjå dokke!

Og utruli kjekt å få løv å holde tale på 17. mai. No he ej levert inn skriftlig søknad i åtte år på rad, men he fått klar beskjed kvar gong om at ej e for barnslig. Eller for kjedli. Eller at ej prata for fort. Og for lenge. Men no he ej endelig fått sløppe til, takka vere det nye antrekket so ej fekk te 17. mai i fjor. Sunnmørsbunad, med kniv og greier. Det skal ikkje so mykje meir til. En skarpe kniv helde i massevis...

Men ka skal so han Nils-Ove Støbakk prate om på 17. mai? Ikkje he ej vør i Auschwitz, ikkje he ej opplevd nokken krig, ikkje he ej levd so lenge at ej kan fortelle historie frå barndommen min. Sjøl om det sikkert e mange so kunne tenke sej å mimre tilbake til 80-talet med Bugg, snøjoggera, kjeiekasse på sykla, pyramideforma saftis, uttrykk som ”ånns” og slikt. Og ikkje minst ”Redda Joppe – død eller levande!” Det vå so bra, det! Men kanskje ikkje i dag…

Ej søkte litt på internett ette tips til 17. mai-tale og då fann ej blant anna nokke han Are Kalvø skreiv for nokken år sia.

”Det er snart nasjonaldag, den dagen då vi feirer at vi lever i eit land der vi alle har rett til å seie det vi vil i altfor lange syttande mai-talar. Alltid når eg høyrer ein syttande mai-tale, så tenker eg: Eg veit at vi lever i eit land der alle har lov til å seie absolutt alt dei vil. Men det betyr ikkje at du må seie absolutt alt akkurat no og akkurat her. Det går an å spreie det litt utover på dei andre dagane i året.”

Sann tru ej kanskje at nokken tenke om mej mæ. Han der prata no heile tia, kvar dag, heile året likavel. Ka i alle dage han skal plage oss me no, da?

Men ta det heilt med ro, folkens! Ej skal prøve å ikkje holde på altfor lenge. Sjøl om det e veldig fint å stå her og sjå på dokke. Og sjøl om det aldri meir kjøme te å skje at nokken sei at ej kan prate om det ej vil, so lenge ej berre vil. Men når folk bjønde å kaste ting, då skal ej ta hintet og vurdere å runde av. Åsso må dokke berre huske at å vurdere å runde av e ikkje det samme som å runde av…



Uansett – i dag skal ej snakke om plassen me dei finaste damene, den flottaste naturen, dei nydeligste burgerane, den djupaste tunnelen, den kaldaste vinden, dei raskaste fotballspelerane og den beste hallen – so kvar 17. mai bli fylt opp me folk so samlast for å ha det kjekt ilag. For å ete, holde på me leika – og litt slikt.

Ej skal snakke om Godøya – og om godøyingen.

For kenn e han egentlig? Spør du en østlending, vil han garantert spørre ”Hæ? Godøya? Hvor er det?” So forklara du kanskje litt, åsso ”Aha – dokke e sanne ålesundera? Sunnmøringa?” Åsso bli godøyingen rasende og nekta på alt. En godøying e kanskje sunnmøring – sjøl om ikkje alle e heilt enige ti det heller – men han e jaffal ikkje ålesunder!

Forresten litt rart ditta me sunnmøringa. Tidligere vå folket frå området mellom Romsdalsfjorden og Strynefjellet og Stad mest kjente for å vere flenke forretningsfolk so kunne gjer gull ta gråstein og drage opp den største kval sjøl ta det minste fjellvatn. Sei du sunnmøring i dag – so tenke folk flest på en raudhåra fotballspeler med raude Ferrari so spela på et raudt lag med raude drakte. Borti England en plass…

Men godøyingen, ja. Forresten, då ej studerte i Kristiansand, traff ej på ei jente so sa ho vå frå Bergen. Og det hørtes kanskje sann ut på dialekta, sjøl om ej ikkje e nokken stor ekspert på dialektene i bergensområdet. For det vå derifrå ho kom – bergensområdet, ikkje Bergen. Når ej ettekvart fann ut at ho slettes ikkje vå frå Bergen, men frå Knarvik – heile 27 minutt nord for Bergen, so svarte ho ”jaja…samma det, vel?” og såg ikkje ut te å bry sej. Kan du tenke dej ka tuln ej blei? Tenk å ikkje vere stolte ta heimplassen sin, da! Aiaiai…

Ikkje for å skryte, men då ej vå i ”militæret” for seks-sju år sia so blei ej kjent me folk frå heile landet. Og nokken ta dei spurte no karr ej kom frå. Ej kunne svart Ålesund og blitt ferdig med det – men heldigvis so klarte ej å holde mej kald og rolig og sei ”Godøya – åsso kunstpause – ei øy uttafor Ålesund”. Og det funka det, also. Ette ei stund so vå ej berre kjent som ”Støbakk, frå Godøya uttafor Ålesund”. Hadde klart mej fint uten dinna Ålesund-etteslengen, men ej klarte no jaffal å få dei til å forstå at ej vå en enkel, landsens gut so kom frå ei øy langt der ute i havet en plass.

Men nok om mej – ka e egentlig en godøying? Ifølge folk ej kjenne frå Vigra og Valderøya so e godøyingane ganske sære. Og oss e veldig patriotiske. Ej hekje hørt giskingane sei nokke slikt, men det e vel fordi dei e endå særere. Og endå meir patriotiske. Heldigvis he der komt månge tomte og nye hus på Giske dei siste åra og ganske so månge innfløttera – han Svein-Arve e til og med leder i 17. mai-komiteen der i år – so snart bli dei vatna ut. Og då kan oss herje åleine på toppen – som dei ukrona kongane og dronningene ta særheit og patriotisme her i kommunå. Blikje det bra, vel?


Det e forresten utruli lett å vere godøying no i forhold til før i tia. Jaffal for dei so prøva å finne sej kjæresta og slikt på dei andre øyane. Då han Besten bjønte å fare på Giske for å sjekke opp næ Besta, på slutten ta 40-talet en gong, vå det en anna kar på Godøya so satte store pris på det. No hadde han endelig nokken å ro attme når han skulle besøke kjæresten sin – og no slapp han å ro rundt Lesten og Alnes, slik at ingen såg na…

Ka tru dokke hadde skjedd om en 16-17-åring satte sej i en robåt og stakk te Giske en sommerdag i 2007? Kystvakta hadde blitt tilkalt, redningshelikopteret hadde letta frå Vigra og på Dagsrevyen hadde hovedoppslaget blitt at ”ein galen tenåring frå Godøya utanfor Ålesund vart i kveld plukka opp av hjelpemannskap etter at han la ut på rotur heilt åleine på veg over det livsfarlege Giskesundet. Sjokkerte tilskodarar såg at ungdommen ikkje hadde verken motor eller redningsvest og ringde etter augneblikkjeleg hjelp. Guten er no til psykiatrisk observasjon på Ålesund sjukehus, båten er teken i forvaring i påvente av sjøforklaringa”.

Men heldigvis e det mykje enklere no for tia. No he til og med kommuna lagt til rette for at godøyinga og giskinga skal bli kjent heilt ned i 13-14-årsalderen. Sende dei på samme skule – ja til og med i samme klasserom! Og viss nokken skulle finne på å bli kjæresta, ja, då kan dei berre ta samme bussen ette skulen. Forferdelige greier, hæ? Det e vel ikkje lenge før ØSS bjønde å prate sammeleis og greier mæ. Det skal bli spennende å sjå…

Men der e jaffal nokken ting som ikkje he forandra sej på Godøya. Håpe ej. Dugnad blei for nokken år sia kåra til norsk nasjonalord, og ej vil våge å påstå at dugnad he vør litt Godøya sitt ord mæ. Både idrettshallen og bedehuset her ute he blitt bygd på dugnad, og sjøl om oss kanskje ikkje e fullt so flenke til å ta i et tak no so dei visstnok vå før i tia – so satsa ej på at alle stille opp når oss skal ha maledugnad oppe i firmannsboligen i Leitebakk no om ikkje so lenge. Ho Berit Johansen kan lage brennsnut, so kan ej ta bilde og sende inn te Øy-Blikk og skrive ”sjå kor flinke godøyingane er til å hjelpe kvarandre og ta i eit tak der det trengst mest av alt”.

Men én ting e å ta i et tak og hjelpe til med nokke fysisk en gang iblant. Nokke so e endå viktigere, e å sjå folka so e rondt dej. Og her skal ikkje ej fleipe nokke, for det e so forferdli viktig. Sjøl om oss på Godøya he vør kjent for et godt samhold, at alle kjenne kvarandre og slikt – so e det folk so he problem her mæ. Det ekje alle so he det like lett heile tia, og der e heilt sikker månge so gjerne kunne tenkt sej nokken å prate med. Eller i alle fall nokken so spurte ”Karleis he du det i dag?” og forventa et ærlig svar…

Forhåpentligvis so kan oss meine det når oss spørre om karleis andre he det. So ikkje det bli sann so i Australia, der dei berre sei ”How are you?” når dei treffe på nokken og so berre gjenge videre. Det e sikkert godt meint, men ej søns berre d virka so meiningslaust. ”Heisann, karleis he du det?” – åsso berre gå videre uten å engang få et svar. For ej tru at der e månge so gjerne vil sei nokke meir enn berre ”Jøudå, d gjenge no”. Det handla om å vere ærlige med kvarandre. Det handla om å bry sej om kvarandre. Og der tru ej at oss alle kan bli flenkere.


E det nokke godøyingen kan, so e det å samle sej attme andre godøyinga når det skje nokke. Enten det e tunnelåpning, fotballkamp, 17. mai eller når en ta linebåtane kjøme igjen frå sjøn. Og mitt inntrykk e at det ekje mange plassa oss he det bedre enn på Godøya. Det ekje mange plassa at so mange reise heim igjen for å feire 17. mai og det ekje mange plassa at borteboende studenta ringe ti ganga i løpet ta en fotballkamp for å få vite ka stillinga e, so dei kan legge det ut på nettet til alle dei andre borteboende studentane og fiskerane so lure på ka det gjenge.

”Borte bra, men hjemme best” ekje tull engong. Men sjøl om oss e flenke, sjøl om oss he et bra fellesskap her på øya og e stolte ta å vere sære og patriotiske – so kan det bli bedre. Oss kan bli flenkere te å bry oss om kvarandre, oss kan bli flenkere til å sette av tid attme andre. Og oss kan bli flenkere te å prioritere tia vår slik at det ikkje e nokken få so må gjer alt. Enten det e snakk om korps, idrettslaget, det so skje på bedehuset, Godøytun, foreldreutvalg på skulen, 17. mai-komiteen osv osv osv.

Det e forresten Kristi Himmelfartsdag i dag, i tilfelle det skulle ver nokken so ikkje he fått det med sej midt i all brusdrikkinga og isejtinga. Og for om lag to tusen år siå vå d en meget smart fyr so sa at ”den som vil vere stor mellom dokke, han skal vere tjener for dei andre. Og den som vil vere den første mellom dokke, han skal vere trell for dei andre.”

Og det håpe ej kan gjelde for oss mæ. At det ikkje e om å gjere å ver størst og best og høgast oppe i ”systemet”, men at oss kan komme oss ned på bakkenivå og ta i et tak der det trengst.

Godøyingen e nokke for sej sjøl. Men forhåpentligvis tenke ikkje han berre på sej sjøl. Og det trukje ej at han gjer heller.

Utruli kjekt å ver her attme dokke i dag, folkens. Ej feira 17. mai i Bergen et år, det vå gørrkjedli i forhold til å ver på Godøya. Og då ej vå der søns ej ærlig talt synd på alle dei stakkerane frå andre plassa i landet – so sa at det vå SO mykje bedre i Bergen på 17. mai enn der so dei kom frå…

Nyt dagen, nyt at oss fær leve i et fritt og demokratisk land som he hatt grunnlov i 193 år i år – det e løv å ver patriotiske i dag. Oss he løv å vere stolte over å vere norske. Og forhåpentligvis kan oss få vere stolte over å vere godøyinga mæ – uansett ka hudfarge oss he og uansett ka dialekt oss snakka. Uansett om oss egentlig kjøme frå Giske eller Oslo eller ka det no måtte ver. I dag e oss alle nordmenn. I dag e oss alle godøyinga. Og forhåpentligvis kan oss få vere stolte over å bo på en plass der folk bry sej om kvarandre og der oss kan få vere ærlige med kvarandre. Gratulere me dagen!

*Nils-Ove Støbakk, 2007*

Trøblekrysset..

Dette stakkars gjerdet får gjennomgå kvar einaste vinter..
No til helga var det årets aprilslaps som nok ein gong overraska ein del av oss, og ein uheldig sjåfør (ikkje meg also!;) har føyd seg inn i rekkja av dei som ikkje har klart å stoppe i krysset ved kafèen..



Ein litt annan ting, relatert til det samme krysset:
Eg er ikkje einig i valg av skilt her also... Vitsen med å skilte til Valderøya da?
Kunne heller ha tatt eit skilt i "Ålesund"-bunken, hvis det absolutt må stå eit skilt her...Spør du meg då;)

Expedition Snowskate!

Dei fryktlause ekspeditørane Ost, Pop og Mr.Loodo har atter ein gong utfordra den lokale naturens utfordrande utfordringar. Denne gongen med eit plastikbrett som rekvisitt!

Expedition Snowskate

Link til albumet ligg også til venstre her..

Solskin over Gøyna

Fekk lyst å leike mej litt med effekter på et småpent bilde ej tok frå Ytterland no før helga, ser vel meir ut som en atomeksplosjon enn solskin da men:p



Egentlig såg det meir sånn ut:

RELEASE! :)

Her kjem altså det andre albumet i serien "Herlige Godøy". Eg har gått litt småamok med kameraet, og tatt meg ei runde rundtom på øya.
Mange av motiva vil nok vere slik at det kanskje er berre ein, to eller nokre få personar som kjenner seg igjen, og har tilknytning til staden som er avbilda.
Andre bilete er av ting alle vi Godøyingar kjenner til, medan nokre av motiva er av ting som sjølv utanbygdingar kanskje vil like.

Dersom nokon har kommentarar til bildetekstar, eller kanskje forslag til stader som "manglar", so er det sjølvsagt lov å enten legge inn ein kommentar eller sende meg ein mail;)

Ver oppmerksam på at albumet inneheld ein del fleire bilete enn det første, so det kan vere greit å ha tida til å setje seg ned i gostolen, lene seg godt fram, og nyte mange flotte bilete!

Kommentarar frå dei som måtte føle for å ytre si meining om albumet er sjølvsagt velkomne!;)

ENJOY!

Herlige Godøy - Del To

(klikk på biletet for å kome til albumet)

Medan me ventar....

Forholda har de siste dagene ikke lagt til rette for å fullføre Album #2 - prosjektet, pga seine arbeidsdager og hektisk helg.. Men for å hindre total stopp i utviklinga her på bloggen, so vil jeg legge ut et bilde av et hus.
Ikke ka som helst slags hus heller, men eit hus eg veit minst en av dere som besøker bloggen vil ha et meir spesielt forhold til enn andre;)

Alnes Challenge!

For dei so lure på ka det ser ut når sjølvaste Terje Håkonsen surfer i Sandvika:





(Klikk på bildet for å sjå i full size;)

Liten oppdatering!

Hei folkens!

I skrivende stund har tellern registrert 325 treff på denne fantastiske bloggen!

Det flotte og åpenlyst Godøypatriotiske albumet som den første posten linker til har tydeligvis vakt interesse, og forhåpentligvis også bidratt til økt hjemlengsel hos dere "utflyttere" ;)

Det gikk ikke mange timene før Kasper måtte få utløp for oppsparte følelser, og kanskje er det frykten for å "hoppe etter Wirkola" som har hindret flere fra å skrive flere innlegg?

Vel, et nytt album er under bearbeiding.

Denne gang med nye bilder, av utvalgte motiver fra rundt om på øya. Det blir nok noen som enkelte ikke skjønner helt poenget med, mens andre har mer eller mindre viktige tilknytninger til.

Jeg legger ved et bilde av Kristiantun, det nye boligfeltet som er under opparbeiding i området nedenfor Leitebakk. Forhåpentligvis har jeg et hus stående omtrent midt i bildet om ikke så altfor lenge;)

Stay tuned!


(Klikk på bildet for å se i full størrelse...)

Herlighet!

Dette er som alkohol for en som er på avrusning, eller rett og slett bare tortur for en som bor i Oslo.

Kai Henrik la inn det første innlegget uten tekst, med rette! Man trenger ikke skrive noe for å sette ord på Godøya og man bør heller ikke prøve å skrive noe for å beskrive den. Ord blir ikke store nok! Øya må oppleves.

Etter å ha vært Godøypatriot som aldri skulle flytte, men som likevel flytta, har bare kjærligheten til plassen steget. Folk sa at jeg ikke hadde grunnlag for lovprisinga av øya når jeg ikke hadde bodd andre plasser, riktig det, men jeg tok ikke feil. Det er i utgangspunktet bare en øy, med fjell og vann og innbyggere, men det er bare i utgangspunktet.

Geografisk er øya en perle i seg selv. Et ruvende fjell med ubeskrivelig utsikt og et stort ferskvann. Sliter man med å puste 500 meter over havet så kan man oppleve naturen ved foten av fjellet, hele veien fra Gjuv til Alnes. Hvis fotturer ikke faller i smak, så kan du ta deg en tur med sjarken til Laurits. Jeg mener det, den båtturen jeg hadde med dere gutta (se bilder), fra solnedgang til soloppgang, står høyt i kurs på minnebørsen min! I tillegg fins det skogturer, krabbeteiner, sandvika, Alnestunnelen, Geilevika :D osv.

Om du ikke er fra øya så tenker du: Det fins jo andre plasser med lignende natur og muligheter. Du har nok rett, selv om jeg aldri har vært der...

Det som fascinerer meg mest med Godøya er samfunnet (fins der et ord for et lite samfunn?). På kystens perle er det nemlig en harmoni og en glede folk i mellom som jeg tør påstå er rimelig unikt. På et sted, uavhengig av størrelse, er det flere miljø: Idrettsmiljø, religiøst miljø, fiskemiljø (kanskje ikke alle plasser), rusmiljø, rånemiljø, dårlig miljø osv. En grupperer seg ofte ut ifra hvilket miljø en føler en passer best inn i. På Godøya så menger vi oss på tvers av miljøene! Ikke alle trenger å spille fotball, ikke alle må nyte alkohol og du må ikke nødvendigvis ha rånebil. Hva enn vi gjør tidligere på kvelden kan vi alle samles på kiosken kl 22.00, eller stikke på Godøykamp, eller stikke på en ungdomskveld...
Stikkord: God stemning!

Er du håpløst forelska og ikke finner veien ut, er avstand medisinen. Jeg prøvde kjære Godøya, men det fungerte ikke! Kjærligheten er forhåpentligvis gjensidig, så den bortkomne sønnen har ingenting å frykte dersom han skulle krype til korset og vende hjem.

Foreløpig teaser ;)

Klikk på tittelen for flotte bilder av verdas beste øy!